Celem Uniwersytetu Trzeciego Wieku jest nie tylko aktywizacja ludzi starszych, ale także wykorzystanie ich ogromnego potencjału na rynku pracy. Mamy tu do czynienia z prawdziwymi skarbnicami wiedzy, doświadczenia życiowego i niezwykłych umiejętności, które mogą przyczynić się do rozwoju gospodarczego i społecznego naszego kraju.
Nasze seniorzy, którzy przeżyli młodość w trudnych czasach wojny, często musieli stawić czoła wyborowi między nauką a obroną Ojczyzny. Wielu z nich wybrało tę drugą drogę, a teraz, w wyniku życiowych zawirowań, mają szansę nadrobić zaległości i poszerzyć swoją wiedzę. Uniwersytet Trzeciego Wieku otwiera przed nimi drzwi do upragnionego rozwoju intelektualnego.
Nasze uczelnie to nie tylko miejsce nauki, ale także przestrzeń do spotkań z ludźmi podobnymi do siebie. Wspólnie stawiamy czoła wielu wyzwaniom, zwłaszcza problemowi braku akceptacji ze strony młodszych pokoleń. Tu możemy czuć się akceptowani i docenieni.
Po latach poświęconych wychowywaniu dzieci i wnuków, po utracie współmałżonka i przyjaciół, nadmiar czasu może być trudny do zniesienia. Uniwersytet Trzeciego Wieku staje się w takim przypadku oazą, gdzie nowe pasje działają jak balsam na zbolałe dusze. Pozwala nam ponownie odkryć radość życia i zaakceptować zmiany, jakie niesie ze sobą brak bliskich.
Wielu spośród naszych seniorów jest nadal aktywnych i nie chce marnować czasu siedząc bezczynnie w domu. Dla nich Uniwersytet Trzeciego Wieku to idealne miejsce do aktywizacji społecznej, poszerzania wiedzy, nawiązywania przyjaźni oraz dbania o swoją kondycję fizyczną. To więcej niż uczelnia – to miejsce, gdzie można czerpać radość z życia w każdym wieku.